Blogbook : De weg van Lenthe #2

Mijn hartslag is nauwelijks waarneembaar en ik voel mijn eigen adem niet.
Hoe kan het leven je zo te grazen nemen?
Lenthe wist niet meer waar ze kijken moest want alles was donker, zwart.
Ze voelde zich naakt al had ze meerdere truien aan. Haar gezicht was nat van het zweet,
of waren het tranen? Ze lag hier al zo lang dat ze niet meer wist welke dag het was, of welke week. En ze miste Eva zo verdomde erg, haar tweelingzus die 10 jaar geleden vermist werd.
Ze hoopte op een teken van leven maar die kwam maar niet . Zou ze nog steeds zo erg op haar lijken? Of zou ze haar haren hebben geknipt?  Met die vragen hield Lenthe zichzelf bezig om niet aan de ergste vraag te denken.. Zou Eva überhaupt nog leven?

Terwijl Ethan nog steeds naar de krant staarde kwam er een ambulance aangereden.
Hij wilde weg rennen, vluchten maar hij kon alleen maar stil staan.
Een traan verliet zijn ooghoek en wandelde zijn gezicht af.
Twee ambulance broeders liepen op hem af en opnieuw voelde hij een naald in zijn arm.
Hij voelde zich slaperig worden en er tegen vechten had geen zin.
Terwijl hij op de brancard lag werden de naalden uit zijn arm gehaald.

‘’Hoe is Ethan ontsnapt?’’  Sorry maar ik heb werkelijk geen idee.
‘’ Zijn infuus zat nog aan zijn arm verdomme !’’  Het spijt me !
‘’Het gaat je zeker spijten ,en je baan kosten’’  .
Ethan hoorde het vage gesprek op de achtergrond toen hij ontwaakte.
Hij wilde recht op gaan zitten maar een golf van misselijkheid overspoelde hem.
Opnieuw was hij zijn geheugen kwijt en zijn keel was zo droog hij kon geen woord uit brengen.

Hij ging recht op zitten en begon te schreeuwen maar niemand leek hem te horen.
Ethan liep langs de artsen heen , zwaaide met zijn armen voor hun hoofden maar zij leken hem niet te zien .  Hij draaide zich om en zag zijn lichaam nog op bed liggen.
Zal hij ?  nee dat kan echt niet… of ?  Ethan besefte dat hij op het randje van de dood lag en dat deze ‘’artsen’’ hem niet aan het redden waren maar langzaam het vergiftigen en dat hij zo juist uit zijn lichaam gesprongen was.  Hij was klaar om in paniek te raken of om zo snel mogelijk terug in zijn lichaam te gaan zodra hij er achter kwam hoe dat moest maar dit was wel de kans om zichzelf te redden. Hij moest Lenthe gaan halen.  Maar er was alleen wel een klein probleempje , want hoe moet Lenthe hem gaan helpen als niemand hem kan zien ?

Ethan voelde zich vermoeid en besloot wat te gaan slapen, hij werd zijn lichaam ingezogen en met een zacht schokje door zijn borst werd hij weer samen gesmolten.  Ethan hoorde geen stemmen meer, de artsen zullen wel weg zijn gegaan.  Hij wilde om zich heen kijken maar besefte dat zijn lichaam de ogen gesloten had en deze zeker niet snel zouden open gaan.
Het constante gepiep van het hartslag apparaat irriteerde hem en hij voelde zich zwak.
Hij dreef weer weg en het zou nogmaals een jaar duren voor hij weer bij kwam.
Het eerste wat hij zag was een vrouw aan zijn bed, een mooie vrouw,  hij keek nog wat wazig uit de ogen maar ze kwam hem zo bekend voor . Zou het?  ‘’Lenthe’’ kraste hij met een ongebruikte stem.  De vrouw liep naar hem toe en zei ; sorry?  ‘’help me Lenthe’’

Het spijt me maar ik ben Lenthe niet?  Hoe ken je haar?  Hoe weet jij die naam?
Je lijkt zo ontzettend op haar. Wat of wie ben je ? 

Rustig Ethan ! Jij riep die naam zo juist naar mij,
Jij noemde mij Lenthe, blijf alsjeblieft rustig liggen.
Je hebt een jaar in coma gelegen.
Nee, jullie liegen! gister was ik nog in het park.

De zuster pakte een krant en liet Ethan de datum van vandaag zien het was 22 augustus 2021.
Hij was verdomme weer een jaar kwijt.  Wat was dit voor een ruimte? Waarom hoorde hij nooit andere patiënten, andere dokters en artsen?
Hij rukte zijn voedingssonde er uit en alle andere slangetjes die aan zijn lichaam vast gemaakt waren stond op en opende de deur terwijl de zuster zijn po leegde.
Hij keek uit op een snelweg. Zijn kamer was een gehuurde studio die op een ziekenhuis leek,
hij was niet in een ziekenhuis en was daar ook nooit geweest !
Wie had hem hier heen gebracht en waarom? Heeft hij wel echt in coma gelegen of gaven ze hem constant spier verslappers  en leugens?  Klopten die verdomde kranten wel ?
Zonder te twijfelen strompelde Ethan de drempel over, de zuster leek niks door te hebben.
Hij stond wat wiebelig en onwennig op zijn benen en kon een kots neiging nog net onderdrukken toen hij de buitenlucht in ademende en met zijn blote voeten op een dode vogel stapte.  Naast de vogel lag een briefje van 20 euro.

Zijn maag draaide om , net zo als hij zelf en strompelde naar de super markt om de hoek. Toen hij de kranten bak passeerde zag hij dat het 2015 was…  Hij was geen jaren kwijt,  maar slechts 4 weken…   Waar waren zijn ouders?  In welke shit hole was hij in beland?

Wie of wat haatte hem zo erg dat ze hem gek wilden maken ?  Een verregend stuk papier was aan een boom vast gepind. Een krantenbericht, met zijn overlijden er op getikt in grauwe inkt.

Hij wilde naar huis maar deze was omgeven met afzetlinten en agenten. Waarom eigenlijk?
Er was daar geen lichaam te bekennen. Hij besloot om te keren en naar zijn werk te gaan.
Door de intercom vroeg hij naar Lenthe,  toen ze Ethan zag nam ze hem snel mee naar kantoor. ‘’what the fuck Ethan !’’  We dachten dat je dood was? Je ouders hebben een lege kist begraven man .  Waar was je ? met wie was je ?  ‘’Eva’’  kwam krakend uit zijn mond.

Lenthe had de tranen in haar ogen staan bij het horen van de naam van haar vermiste zusje en moest ook meteen aan Lucas denken.

Lucas draaide zich nog een keer om, of tenminste dat deed hij in zijn hoofd.
Hij keek door zijn wimperhaartjes heen en zag dat het nog donker was.
Het was een midzomer dag en de nacht liet zich nog lang niet zien,
maar voor Lucas was het altijd donker.
Hij kan zich niet meer herinneren hoe lang hij hier al ligt en hoe lang hij de nacht al in de ogen kijkt. Zijn dromen vervagen al een hele lange tijd  en de nachtmerries nemen toe.
Zo af en toe hoort hij stemmen, stemmen van zijn familie en vrienden, heel soms hoort hij het klaaglijke gefluister van Esther zijn ex-vriendin. hij had het uitgemaakt en toen kwam het ongeluk. En toen werd het zwart.  Hij wilde schreeuwen, gillen zorgen dat alles in de duisternis verdween en dat hij terug kon komen in het licht.
Maar het enige wat hij kon doen was denken en schreeuwen in zichzelf.

Goedemorgen mevrouw Deunen !  Lucas boekt helaas nog geen vooruitgang.
Hij heeft zijn ogen nog niet geopend en reageert niet op de medicijnen.
Anneke keek verdrietig en bedankte de zuster die de middagdienst over nam voor de mededeling, die al weken lang elke dag hetzelfde was.
Lucas lag nu al 23 dagen in een coma en er was in die lange dagen waar geen einde aan lijkt te komen nog geen enkele hersenactiviteit geweest. Toch wilde ze niet opgeven.

Zij geloofde er in dat hij op een dag wakker zou worden. Al zou hij een kas plantje worden ze wist dat hij het leven te veel waardeerde om het zomaar op te geven. Hem van de beademing afhalen , alleen de gedachte al , maakte Anneke zo ontzettend benauwt dat ze zelf ook een beetje dood ging vanbinnen , en dat ze regelrecht de apparatuur van hem aan haar zouden moeten bevestigen zouden ze willen dat een van hen het nog zou overleven.

Haar man had Lucas niet meer willen bezoeken nadat het nieuws kwam dat hij in coma lag en er waarschijnlijk niet uit zou komen. Hij had geen enkele traan gelaten en ijskoud tegen de dokter gezegd dat ze de stekker er maar uit moesten trekken .

Hoe kan een 22 jarige jongen met zo veel potentie, en die zo genoot van het leven in zo’n ontzettend bizar ongeluk terechtkomen?  Het hele verhaal stond in haar geheugen gegrieft en ze proeft de bittere smaak op haar tong nog steeds toen ze Lucas daar zo zag liggen.

Het was een doodnormale donderdag. Lucas zou naar Esther gaan zoals altijd en Anneke zelf was bezig in de tuin, totdat Esther in tranen belde dat Lucas het had uitgemaakt, weg was gelopen van haar en op de brug in elkaar was gezakt en met zijn hoofd op de reling was gevallen. Zijn schedel was gebroken en hij was meteen in een coma beland.

Lucas kreeg flarden van gesprekken mee maar zat nog vast in zijn lichaam.
Hij was gewichtloos in zijn hoofd maar zijn benen voelden zwaar.

Zijn dromen reikten niet verder dan het plafond boven hem.
De muren kwamen blijkbaar alsmaar dichterbij en hij kon steeds moeilijker de gesprekken volgen die boven hem uit vlogen.
Het voelde alsof hij geen lucht kreeg  en alsof zijn hersenen een opdonder hadden gehad.
Lucas hoorde vage termen zoals hersendood en de stekker er uit trekken en hij raakte in paniek want hij leefde! Hij ademde! 

Een zuster kwam binnen en de ruzie tussen Anneke en Erik stopte abrupt.
Lucas voelde zich koud van binnen. Hij kon de ruzie niet stoppen en zijn keel voelde zo droog dat schreeuwen ook niet zou lukken.
Hij concentreerde zich op zijn voeten en een teen bewoog maar niemand die het zag.

Hij hoorde de zuster zeggen dat zijn infuus vervangen moest worden en dat zijn ouders moesten vertrekken. Ze verdwenen in stilte , althans dat nam hij aan.

Ik weet het zeker! Riep Anneke hysterisch.  Ik weet het zeker zijn teen bewoog.
Ach Anneke, dat is je verbeelding .  Iedereen wil dat Lucas er boven op komt maar wees eens realistisch! Onze zoon is hersendood! Hij zal nooit wakker worden en hij hoort ons niet meer.|En ook al zou zijn teen hebben bewogen ,  dan was dat vast een zenuwstuip.

Erik hou op ! ik wil er niks meer over horen . Jij wilt gewoon je zoon op geven terwijl hij daar ligt te vechten voor zijn leven. Hij is verlamd , en waarschijnlijk blind en doof  Anneke!  Wil je hem dat aan doen mocht hij inderdaad ooit nog wakker worden?

Je zegt net nog dat hij hersendood is !  ANNEKE , doe rustig.
Hier schiet Lucas niks mee op, maar wij ook niet .
Erik keek verdrietig naar zijn zoon die daar levenloos in het ziekenhuid bed lag.
Hij was bleek, mager en leek totaal niet meer op zijn zoon die fanatiek aan sporten deed.
En ook al was het zijn zoon die daar in een coma lag, zijn vrouw zag er nog levenlozer uit.
Lucas betekende alles voor haar, ook voor hem , maar zijn vrouw betekende minstens zoveel voor hem en de ruzies die ze nu hadden kon hij er eigenlijk niet bij hebben.
Vooral niet met het schuldgevoel waar Erik mee rond liep, zijn baan was niet zomaar een kantoorbaan.  Dat nette pak ging net zo hard weer uit zodra hij op zijn ‘’werk’’ kwam en werd vervangen door een witte jas.  Anneke, ik moet gaan… 

Erik pakte zijn jas en snelde zo snel mogelijk het ziekenhuis uit . Hij was niet erg blij met de sms die hij kreeg. Zijn mobiel trilde al een uur in zijn broek zak en het ging door merg en been in stilte.  De jongen was ontsnapt uit het experiment, Ethan was ontsnapt.
Dit was echt niet goed voor zijn reputatie als het uit zou komen dat hij experimenteert op mensen. Anneke zou hem nooit vergeven en bij hem weggaan en hij zou alles kwijt raken.
Nu had Ethan zijn gezicht nog nooit gezien dat scheelt dan weer, maar er hoeft maar een werknemer onder druk gezet te worden en hij is zwaar de lul.

10 jaar eerder :

Anna was op weg naar het studentenhuis van haar vriendje.
Het was zo’n feest waar iedereen welkom was. Zodra ze binnen was zag ze een naakte jongen een kamer uit gaan van een meisje waar vervolgens een andere jongen naar binnen ging.  Ze verbaasde zich er niet over maar vond het wel vreemd.
Vooral toen die zelfde naakte jongen andere mannen ging zoenen.
Anna liep snel door en vond haar vriend in een slaapkamer omringd met meisjes in bikini en een paar jongens.  ‘’’Hey Anna’’ kom er bij!
Ze had een heel heftig jaar gehad en was eigenlijk altijd zo’n braaf meisje dat bij feestjes en jongens vandaan bleef maar nadat Craig haar hart had gestolen was ze dat brave imago een beetje aan het los laten.
Liv zat alleen in haar kamer en voelde zich alleen. Noël, haar ex zou vanavond komen en ze wist niet hoe ze zou moeten reageren. Veel tijd om daar over na te denken had ze niet want Rens, een ex scharrel liep haar kamer binnen begon voor haar te strippen en nam haar in zijn armen. Ze vond het wel leuk en kuste hem terug tot hij haar opeens los liet en de kamer uitrende. Ik ben zo terug, uhh ik ben misselijk.
Zwaar geïrriteerd ging ze op bed liggen toen de deur weer opnieuw open ging. Ze verwachtte dat het Rens was maar het was Noël.
Het spijt me Liv. Dat ik zo lang niks meer van me heb laten horen.
Dat ik je pijn heb gedaan en je geen reden gaf om het uit te maken.
Ik hou van je..  Zonder er over na te denken begin Liv hem te zoenen en het duurder niet lang of ze lagen in bed. En toen ging het licht aan..
Rens stond daar ! Hij keek nogal pissig en liep zo de deur uit zonder moeite te doen om wat aan te trekken. Wie is dat Liv? 

Uhm ..   Liv !  Serieus ?  Je was hier met een ander en gaat vervolgens met mij in bed liggen terwijl die kerel nog staat te douchen?
Ik ben hier weg… fijn leven nog .  Demi zag het voorval van een afstandje gebeuren en liep naar Liv toe.   What the hell is hier gebeurd?  Liv legde uit wat er was gebeurd, en dat Rens nu super zielig loopt te doen terwijl de reden waarom hij niet verder ging met Liv was dat hij op jongens valt.  Ze was gekwetst en toen kwam Noël binnen en ze zag een kans.  Demi haalde een hand door haar paarse lange haar en keek Liv aan..  Meid jij haalt ook altijd problemen in dit huis.  Kunnen we Rens niet beter gaan zoeken en alles aan Noël uit leggen? Dan weet hij dat er verder niks is gebeurd en misschien kunnen jullie het opnieuw proberen.  Jenny besloot zich ook in het gesprek te mengen.  ‘’volgens mij is het uitleggen niet meer nodig’’.

Rens vermaakt zich namelijk kostelijk met Tom.  Noël stond verbaasd toe te kijken en je kon duidelijk zien dat hij er geen snars meer van snapte. Hij zag Liv en liep naar haar toe. ‘’succes’’ zei Demi en ze pakte Jenny’s  hand vast en ze liepen naar een andere ruimte .
Kun je me misschien uit leggen wat er aan de hand was?
Rens was een oude scharrel, we hebben een keer geflikflooid en het leek er op dat dit vanavond weer zou gebeuren. Jij was buiten beeld dus waarom niet. Maar zodra hij me begon te kussen werd hij misselijk en ging snel douchen omdat hij zichzelf onder had gekotst.
Ik begreep van een vriend van hem die voor jou binnen kwam dat hij kapot was omdat zijn vriend hem had gedumpt en daarom te veel had gedronken.  Hij kwam onder de douche vandaan en vertelde dat hij inderdaad niet op meiden viel. Ik vroeg hem zijn kleren aan te trekken en toen kwam jij binnen. Beledigd en gekwetst maar blij dat jij verder wilde gaan met mij dacht ik er geen seconde over na om jou te kussen.
Vervolgens kwam Rens dus , nog steeds naakt naar buiten omdat hij op zijn beurt weer beledigd was dat ik hem zo snel uit mijn hoofd kon zetten en ging hij dus lekker zielig doen bij jou.. Als ik echt verder was gegaan met hem vanavond, had ik jou niet eens binnen  gelaten.
Ja het spijt me,  excuses, mag ik er langs vroeg Emma . Ze kreeg een vuile blik van Liv  maar Noël ging aan de kant voor haar.
Emma voelde zich een beetje duizelig en ging ergens op een bed zitten. Een jongen met warrig donker haar kwam binnen en ze wilde meteen weer op staan toen ze er achter kwam dat het zijn bed was.
‘’ Ik ben Ethan’’ zei de jongen.  En blijf maar zitten.
Vind je het erg als ik een muziekje op zet? Nee hoor , antwoordde Emma,  het blijft jouw kamer natuurlijk.  Hij zette een band op waardoor je je in een rokerig café waande, als je je ogen dicht deed.
Wil je dansen Emma? Ach,waarom ook niet .  Ethan pakte haar hand vast en begon langzaam op de muziek te bewegen. De gitaar solo was lang maar  traag.  Onder invloed van de alcohol werd ze rustig en loom .  Hij trok haar dichter naar zich toe en rook de mengeling van

Pioen rozen vanille en karamel in haar blonde haren. Hij droeg geen geurtje maar ze begroef haar gezicht in zijn haren om zijn geur op te snuiven. Het leek als een herinnering die nooit heeft plaats gevonden.
Alsof de hele wereld was veranderd in de afgelopen 24 minuten.
Het voelde zo vertrouwd om met hem te dansen in een schimmige studentenkamer met een vreemde jongen terwijl haar ex Noël beneden met Liv aan het ruziën was.  Ze had tijden lang gehoopt dat Noël  en zij weer bij elkaar zouden komen maar hij zag haar niet meer op die manier. Liv daarentegen was luid, draafde altijd door en wilde koste wat kost altijd haar zin. En die kreeg ze dan ook.  Emma besloot hem uit haar hoofd te zetten en te dansen tot ze er bij neer viel.  Alleen duurde dat niet lang want ze was zo ontzettend moe….
Toen ze wakker werd lag ze in het bed van Ethan.  Alleen Ethan was er niet.

Wat een prachtige meid, dacht Ethan bij zichzelf.  Hij liep naar buiten om een peuk te roken en liet Anna liggen. Hij was niet zo’n jongen die meteen meisjes besprong, Hij was sowieso niet zo als alle andere 18 jarigen. Anneke kwam naast hem zitten.  Ze was net 17 geworden en al bevallen van haar eerste kindje Lucas.  Erik haar vriendje werkte veel en ging hier ook naar de universiteit. Ze woonde nog thuis terwijl Erik hier in het studentenhuis woonde.  Hij merkte dat ze eenzaam was en af en toe kwam Anneke naar hem toe om haar ei kwijt te kunnen.  ‘’hoe is het met Lucas’’ vroeg Ethan haar.  ‘’goed’’ hij groeit als kool . Hij huilt alleen ontzettend veel en het is best lastig omdat het ouderschap vooral op mij aan komt.
Erik is altijd bezig met zijn experimenten. Ik weet dat hij druk is met zijn Wetenschappen maar hij lijkt ons wel eens te vergeten. Daarom ben ik vannacht hier geweest, om bij hem te kunnen zijn maar ik kon hem niet eens vinden. Vrienden zeiden dat hij het lokaal niet is uitgeweest.  Toen ik zag dat er hier een party gaande was heb ik Lucas maar weer meegenomen naar het huis van mijn ouders.  Dat spijt me , zei Ethan oprecht betreurt.
Hij had medelijden met haar, Erik had haar grootse dingen beloofd toen ze zwanger bleek te zijn maar in plaats daarvan leeft hij het studenten leven terwijl Anneke het moet doen met een supermarktbaantje terwijl ze zo ontzettend slim is , maar de kans niet kreeg om te studeren zoals alle anderen hier. Alleen het zijn op een feestje zoals deze zat haar al dwars.  

Ethan werd wakker en baalde nog steeds van zijn gipshand. Even wist hij niet waar hij was en hij wilde al in paniek raken tot hij Lenthe zag.  Nadat Ethan alles uit had gelegd aan Lenthe en haar verloren zusje ter sprake bracht, besloot ze haar spullen te pakken en samen met Ethan naar Frankrijk te gaan. Ze vertelde hem over Lucas,  De zoon van Anneke en Erik,  Hij was 22 jaar en lag in coma.  Waarop Ethan dacht dat hij gek werd want hij kende Anneke, en Lucas zou nu pas een jaar of 10 moeten zijn. In welke tijd is hij beland? Wat is er in hemelsnaam aan de hand? Hij moest met Anneke spreken.  Ze waren het contact verloren nadat Anneke had besloten om een paar staten verderop te gaan wonen met Erik. Ze bleef  thuis en zorgde voor Lucas.  Zou Erik op Lucas geëxperimenteerd hebben?  Ethan wist dat hij klonk als een gek maar welke verklaring was er anders voor het feit dat Lucas opeens 22 jaar oud was? Anneke was pas net 27 !  Lucas lag in het ziekenhuis in Frankrijk en werd elke dag onderzocht door de specialisten waar Erik mee samen werkte.   Lenthe en Ethan besloten Anneke op te zoeken.   Ze belden aan en een vrouw van ongeveer 50 jaar deed open.  Haar lichte haren begonnen al wat grijs te worden en de huid onder haar ogen begon al wat te rimpelen zoals crêpe papier dat doet.  Ethan ! Wat doe jij hier ? Ik heb je al zo’n 20 jaar niet gezien !  Jij bent ook niet ouder geworden hé .  Hoe doe je dat toch. Ach het zullen wel de genen van de man zijn.  Ethan schrok toen hij doorhad dat de 50 jarige vrouw die voor hem stond Anneke was die eigenlijk nog maar 27 hoorde te zijn.  ‘’kom toch binnen’’ zei Anneke toen ze de verschrikte gezichten van Ethan en Lenthe zag,  ‘’dan leg ik het uit ‘’.

Anneke vertelde dat Erik steeds later thuis kwam van zijn werk, en dat ze besloot om hem te gaan zoeken toen hij een paar dagen helemaal niet thuis kwam. Met kleine Lucas op de arm ging ze naar het laboratorium en zag dat Erik voor een soort tunnel stond. Erik schrok toen hij haar zag ,struikelde ergens over en toen kwam er een grote flits uit het apparaat.  Anneke verloor het bewust zijn en viel samen met Lucas op de grond en  toen ze wakker werd in het ziekenhuis en opeens 20 jaar ouder was.  Ze zag er niet alleen 20 jaar ouder uit maar ze was ook 20 jaar aan herinneringen rijker.  Maar hoe kon ze dit in hemelsnaam verklaren aan vrienden en familie ? Dat is de reden waarom zij, Erik en Lucas zijn verhuisd naar een ander land waar niemand hen kende. Tot dat Ethan en Lenthe bij haar op de stoep stonden.  Ze keek erg verdrietig en toen Ethan vertelde wat er met hem was gebeurd keek ze nog treuriger.
Je kon de pijn in haar ogen zien en je kon het lezen in de rimpels op haar gezicht die er zelfs voor een 50 jarige wel heel diep in haar huid verweven waren. Ze wilde Erik niet afvallen maar ze wist dat ze ook niet meer kon zwijgen. Anneke vertelde het stel dat ze best wilde praten , maar niet hier. Als  Erik thuis zou komen zou hij vragen stellen en hun veiligheid was dan niet gegarandeerd..

Anneke nam de twee mee naar een verlaten strand huisje. De ramen waren afgetimmerd en op de deur zat een groot hangslot. Anneke opende deze en ze gingen naar binnen. De muren waren baksteen rood en er stond een muf ruikende oude groene bank die doorgezeten was.
Er hingen enkele schilderijtjes welke zo verstoft waren dat je de print niet meer kon zien en er stond een klein rond oud tafeltje.  Anneke nam een stoel en gebaarde Ethan en Lenthe op de bank te gaan zitten. Anneke begon haar verhaal : Toen Lucas net geboren was zat ik veel thuis terwijl Erik ijveriger dan ooit aan het studeren was. Ik baalde er erg van want als tienermoeder kun je alle hulp gebruiken.  Op een avond was ik het helemaal zat en besloot naar de universiteit te gaan om Erik te zoeken en te zeggen dat het zo niet ging werken. Hij kon lekker studeren en genieten van het studenten leven terwijl ik thuis zat op zolder met Lucas in het huis van mijn moeder. Ik ging er heen om voor te stellen samen een huisje te huren vlakbij de universiteit maar Erik zag daar niks in. Waarop ik boos werd en begon te schreeuwen.  Lucas moest huilen en Erik werd alleen maar kwader. Hij zei me dat hij helemaal niet meer samen wilde zijn.  Ik en Lucas zouden hem afleidden van zijn studie en hem veel te veel geld kosten.
Ik trok het niet meer en begon met zijn papieren te gooien, stekkers uit apparaten te trekken en ik heb geen idee wat Erik zei , maar ik luisterde niet meer. Ik duwde hem en hij viel op een soort apparaat, toen ik bijkwam lag ik in het ziekenhuis en zag ik de rimpels op mijn handen en de grijze haartjes in mijn doorgaans glanzende blonde haren.  Mijn huid voelde als crêpe papier en mijn oogleden voelden zwaar.  Ze vertelden me dat ik een ongeluk had gehad, en jaren in coma had gelegen.  Maar ik wist dat het niet mogelijk was.  Het kon gewoon niet.

Want waarom had ik al die jaren aan herinneringen als ik in een coma had gelegen?
 En, waarom waren Liv en Demi nog steeds zo jong? Ze probeerden Anneke te bezoeken maar Erik had ze weg gestuurd. Maar ze ving een glimp op van hen beiden en ze zagen er nog net zo jong uit als eerst. Ethan en Lenthe waren geschrokken door het emotionele verhaal van Anneke en Ethan vroeg zich af of er met hem iets dergelijks was gebeurd. Anneke wilde net antwoord geven toen de ruimte begon te draaien. De lampen in het huisje gingen uit en de rode muren werden grijs. De drie moesten zich vast houden aan de tafel maar ook deze begon te draaien. Het leek wel te misten midden in de kamer maar de deuren en ramen waren dicht.
Er was een oordverdovende stilte die zo luid was dat ze hun eigen geschreeuw niet meer konden horen. De storm was aan het fluisteren en Lenthe voelde zich alsof ze zweefde terwijl ze langzaam haar bewustzijn verloor.